De helse rit

Volgens plan zijn we naar Chiang Rai gereisd. De eerste avond zaten we te eten en toen kwamen we Oscar tegen, een jongen uit Colombia die we ook in Pai hadden gezien. Hij wilde net als ons de volgende dag naar de White Temple dus besloten we om samen te gaan. De volgende dag waren we op het bus station toen we een Thaise man tegen kwamen die wel onze gids wilde zijn. Deze man heeft ons via lokale bussen the black house en the white temple laten zien. 's Avonds gingen we naar de nacht bazaar om wat te eten, toen het ineens keihard begon te regenen en te onweren. We liepen langs een klein winkeltje en de mensen van daar trokken ons dat winkeltje binnen, zodat we konden schuilen. Daar stonden we dan tussen alle lokalen in een winkeltje van 2 bij 2.

De volgende dag hadden we met Oscar afgesproken om samen te reizen naar Laos, om de slow boot te nemen. Zonder Oscar hadden we niet al om 7 uur 's ochtends de bus gepakt, dit was maar goed ook, want de boot gaat maar een keer per dag. Aangekomen bij de grens van Laos stond een vriend van Oscar op ons te wachten, wij noemen hem Don Juan. Don Juan was gelijk helemaal gestresst omdat hij bang was dat we de boot gingen missen. Hij duwde ons de papieren van het visum in ons handen en we moesten het maar snel invullen. Wij snel naar de slowboot en we waren nog op tijd. Toen kon het relaxen beginnen. Don Juan had de dag ervoor een jongen ontmoet uit Zwitserland; Alex. Uiteindelijk hebben we met zijn vijven de slowboot genomen. Alex had whiskey mee genomen, daar zaten we dan als echte kerels met onze whiskey op de boot. De boot duurde twee dagen en we hebben overnacht in een klein dorpje in Laos.

De volgende dag kwamen we aan in Luang Prabang en gingen we met zijn vijven op zoek naar een guest house. Daarna gingen we naar de o zo bekende Utopia, waar iedereen was die ook op de boot zat. Utopia sluit om half 12, wat wij vrij vroeg vonden. Maar dan begint het net. Daarna gaat iedereen met een Tuk Tuk naar de bowling baan.. Wij kunnen nog steeds niet begrijpen dat een bowling baan langer open is dan een bar.

De dagen in Luang Prabang waren heel chill. We zijn twee keer naar een zwembad geweest waar het altijd happy hour is en met een bar in het water en we hebben een waterval bezocht waar we konden zwemmen.

Van Don Juan hebben we geleerd hoe we moeten onderhandelen met Tuk Tuks. Hij kreeg het altijd weer voor elkaar om een dikke korting eraf te lullen.

Na Luang Prabang zijn we door gegaan naar Vang Vieng, het stadje van het Tuben. Je gaat met je band door de MenKong en stopt bij drie barretjes en laat je flink volgieten. Vroeger was dit veel groter,maar omdat er heel veel doden zijn gevallen zijn er nu minder barren open.

Vanuit Vang Vieng zijn we door gereisd naar Vientiane de hoofdstad van Laos. We hebben hier een Lao Massage genomen en 's avonds de bus naar de 4000 eilanden.

Het verhaal van onze helse trip:

De slaapbus (geen stoelen maar bedden) doet er normaal 14 uur over, maar wij hebben er 26 uur over gedaan. We waren aan het rijden en de bus stopt. De meeste mensen sliepen, maar wij waren nog wakker. Wij kijken naar buiten en we zien een dode koe liggen naast de bus. Alle lokalen waren gestresst en ze gingen meteen onderhandelen. Ze pakten de koe en tot onze verbazing stopte ze de dode koe in de bagage ruimte! Klein detail: Deze ruimte was PRECIES onder onze slaapplek. Na een paar uur rijden kwamen we stil te staan met pech. De buschauffeur die ook de monteur is, had de bus gemaakt en we konden weer verder. Dit duurde niet lang. Een paar uur later kwamen we weer stil te staan. Daarna konden we gelukkig weer verder rijden en in de ochtend werden we wakker en stonden we weer stil. Op een gegeven moment kwam er een pick up truck naast ons staan en ging de dode koe inladen. Het stonk zo erg dat we er misselijk van werden. Onze koe heeft toch 12 uur met ons meegereisd. Daarna kregen we een nieuwe bus en konden we weer verder. Uiteindelijk aangekomen in Pakse stond de bus klaar om ons naar de 4000 eilanden te brengen, dachten we.. Na 5 minuten stopte de bus in een straat en zei de man dat hij niet verder reed. We hebben toen met nog 11 anderen geprotesteerd dat we vandaag nog door wilde reizen en niet wilde wachten tot morgen. Na een uur onderhandelen en gezeik, heeft een mini van ons gebracht naar de 4000 eilanden. We dachten dat we alles nu wel gehad hebben, maar onderweg kregen we een klapband. De hele bus begon keihard neeeeee niet weer te schreeuwen (in hun eigen taal dan). Gelukkig was de band snel verwisseld en konden we onze reis vervolgen. We hebben toen nog een wiebel bootje moeten nemen om eindelijk aan te komen op het eiland Don Det.

We waren aan het zoeken voor een guesthouse, toen we op het juiste moment we onze vriend Don Juan weer tegen kwamen. We waren zo blij om hem te zien en hij nam ons meteen mee naar een goedkoop guesthouse. 's Avonds zaten we dan aan ons welverdiende drankje, toen het stroom ineens uitviel. Het hele eiland was donker. Na de helse trip wouden we lekker gaan slapen, maar ook dat zat er niet in. We lagen net in bed toen het keihard begon te regenen en te onweren en te flitsen. Het is niet de onweer die we gewend zijn in Nederland.We werden bijna ons bed uit getrild en na een lange nacht ging de wekker al weer vroeg, want we gingen met ze 4e kajakken in de menkong, waar we de speciale Irrawady dolfijn konden zien. Na een paar uur kajakken zagen we ze. Daarna zijn we nog naar de grootste waterval van Zuid Oost Azië geweest en daarna weer terug naar het eiland. We hebben nog een stop gemaakt op het midden eiland omdat op Don Det geen pinautomaten zijn. 's Avonds hoorden we ineens dat er een feest was in de tempel op het eiland. De lokalen vierden dat het regen seizoen gaat beginnen en dit is de enige keer in het jaar dat er alcohol gedronken wordt in een tempel. Ook kleden de lokale mannen zich dan als vrouwen.

De volgende dag hadden we fietsen gehuurd en zijn we naar een ander eiland gefietst. Als volgt zijn we de volgende dag richting Cambodja gegaan. We wilden niet weer 14 uur in een bus zitten dus besloten we om naar Kratie te gaan, wat 6 uur reizen was. Bij de grens overgang moesten we de bus uit om lopend over te steken. Toen werden we gescand in ons nek om onze temperatuur te meten. Toen we bijna op plaats van bestemming waren, kreeg de bus weer pech. We waren blij dat we 1 km van de plek waren we naar toe moesten.

Vandaag zijn we weer vroeg opgestaan om de Tuk Tuk te nemen om weer dezelfde dolfijnen te zien. Dit keer zaten we in een bootje en hebben we de dolfijnen van nog dichterbij kunnen zien. In de middag hebben we de pont genomen naar een ander eiland en daar nog wat rond gefietst.

Morgenochtend gaan we met de bus naar Siem Reap, wat een mooi cultureel plaatsje is met de populaire Ankor tempel.